Πολλά έχουν ειπωθεί για την τέχνη,το περιεχόμενο και τους σκοπούς της . Άλλοι τη θεωρούν τρόπο έκφρασης και αποδέσμευσης του αρχέγονου φόβου για το άγνωστο της φύσης .Για άλλους έκφραση του θρησκευτικού συναισθήματος .Την ονόμασαν μίμηση, απεικόνιση, είδος γλώσσας και επικοινωνία, μέσο έκφρασης συναισθημάτων και ιδεών.Την ταύτισαν με το όνειρο και την μέθη,την θεώρησαν δημιούργημα της σκοτεινής και ανεξάντλητης φαντασίας. Τη σύγκριναν με παιχνίδι τέρψης και ηδονής .
Πέρα απ όλα αυτά και για όλα αυτά μαζί η τέχνη εχει κοινωνικό ρόλο. Με θέμα τη στρατευμένη τέχνη έχουν γίνει αμέτρητες συζητήσεις και έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις, όμως η ζωή και η ιστορία δίνουν τη σωστότερη απάντηση.
Μεγάλοι δημιουργοί έχουν να παρουσιάσουν αριστουργήματα, που μπορούμε να τα κατατάξουμε στην κατηγορία των έργων της στρατευμένης τέχνης.
Η τέχνη, υπηρετεί ιδανικά, είναι μαχητική , υποστηρίζει (με την ανώτατη γλώσσα της που πολλές φορές μπορεί να είναι και απλή) τους ανθρώπους, τη φύση, το ήθος.
Η τέχνη, μπορεί, ιδιαίτερα σε καιρούς δύσκολους, απειλητικούς, δολοφονικούς να είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ. Οι δημιουργοί έχουν δώσει εκτός από προσωπικό και κοινωνικό έργο, δηλαδή στρατευμένο στα μεγάλα ιδανικά της κοινωνίας. Καλλιτέχνης και εποχή βρίσκονται σε αμφίδρομη σχέση .
Ας επιστρατεύσουμε το ταλεντο,την ευαισθησια ,την ενοραση ,την καλλιέργια και την προσωπικότητα μας ,την κοινονικη μας ευαισθησια ,να δώσουμε ένα μήνυμα σε όλους αυτούς που απειλούν την ζωή μας .Ας μορφοποιήσουμε οτι μας φορτίζει , εμπνέει , σιτίζει,απο την εποχή,οτι την προσβαλει και την στιγματίζει και ας προχωρήσουμε περα απ αυτο ,στην επιθυμια ,την προσδοκια , να δημιουργήσουμε την εικόνα που θέλουμε για το μέλλον . Μην σταθούμε στην αισθητική απόλαυση . Οι δημιουργοί είναι (πρέπει να είναι ) πνευματικοί φρουροί της κοινωνίας .
