ένας χρόνος με μια μόνο Κυριακή

Αλλάξανε οι πόλεις ,οι δρόμοι ,

Ο τόπος άδειος, μοιράστηκε το φως

Ο ήλιος δυο κομμάτια

Και οι νύχτες …. Εσύ ....Οι βροχές …εσύ

Μες στη γη , στη βροχή ,στη νύχτα ,στην ηχώ ,

της σιωπής το βυθό, απ `τα ειπωμένα σου

<μη φοβάσαι είμαι εδώ >

Τα χρώματα χαμένα το ένα μέσα στ άλλο στην καρδία ,

πέρα απ τα μάτια ,εκεί που γυρεύω την καληνύχτα σου

και μες΄ απ την φυλλωσιά ο ευκάλυπτος ψιθυρίζει έφυγε ,έφυγε

Ένας αιώνας αυτός ο Χρόνος Μια στιγμή αυτός ο Χρόνος ..

ένας χρόνος με μια μόνο Κυριακή

μια Κυριακή που έγινε πείνα και φώλιασε στα μάτια μου

παραμέρισε το γιατί που γινόταν δάκρυ κι ο απόηχος μεγαλώνει

σου άφησα την πένα που μου χάρισες

και περιμένω ,είναι η σειρά σου

Το σκοτεινό τρυγόνι

Μάνα μου, εγώ μαι τ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει
Το δόλιο όπου κι αν στραφεί κι απ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρι να πλαγιάσει

Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ' αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ' αφρισμένη
παλεύω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη

Together we stand,divided we fall.

Hey you ! out there in the cold
Getting lonely, getting old, can you feel me
Hey you ! Standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles, can you feel me
Hey you ! don't help them to bury the light
Don't give in without a fight.
Hey you ! out there on your own
sitting naked by the phone would you touch me
Hey you ! with your ear against the wall
Waiting for someone to call out would you touch me
Hey you ! would you help me to carry the stone
Open your heart, I'm coming home
But it was only a fantasy
The wall was too high as you can see
No matter how he tried he could not break free
And the worms ate into his brain.
Hey you ! out there on the road
Always doing what you're told, can you help me
Hey you ! out there beyond the wall
Breaking bottles in the hall, can you help me
Hey you ! don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.

Ενας σοφός ινδιάνος τής φυλής Τσερόκι, έλεγε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων :

"Γιέ μου, η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυο λύκους που έχουμε όλοι μέσα μας.

Ο Ένας Λύκος είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία. Με μια λέξη είναι το 'Εγώ'....

Ο άλλος Λύκος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.

Είναι το 'Είναι''

Ξέρεις ποιός από τους δύο λύκους νικάει?

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό αλλά μην βρίσκοντας απάντηση
ρώτησε τον σοφό Ινδιάνο. "Ποιος λύκος νικάει?"

Ο σοφός Ινδιάνος απάντησε

"Αυτός που ταΐζεις."

με τον φόβο της φυγής

εσύ που μου έδωσες φτερά

πέταξες σ'άλλο ουρανό....

εδώ τελειώνει τ' όνειρο...:)

Έριξα
ένα κέρμα
στο jukebox
κι ακόμα πέφτει
ίσως
το τραγούδι
της ζωής μου
είναι βαθιά
κι ώσπου ν'ακουστεί
τον κόσμο
κοίταζα
καθρέφτη
κοίταζε κι εκείνος
μια ξανθιά

γύρευα να βρω
για την καρδιά μου
ένα στολίδι
ένα θησαυρό
κρυμμένο
μες στο καθετί
κι έβγαινε
απ' την πλάνη
στρογγυλό
το ροκανίδι
κι ένα ψάρι
από την καθετή

εξόριστη στην πατρίδα μου

εξόριστη στην πατρίδα μου

αυτό αισθάνομαι ….και επανήλθα στους εξόριστους του Τζέιμς Τζόις . «τρεις πράξεις παιχνιδιού γάτας-με-ποντίκι». Αν σκέπτομαι, Αν, ο πρωθυπουργός μιας χώρας, ο κ. Παπανδρέου εν προκειμένω , θεωρηθεί σκηνοθέτης στην πολιτική ζωή της Ελλάδας , μπορεί να παίζει ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού με τους πολίτες;
Το θεωρώ πολύ προχωρημένο για αυτόν όπως και τους λοιπούς της 300αδας ,αλλά και τους παρατρεχάμενους Όχι γιατί θα τους εμπόδιζε κάτι ( συνείδηση, ευαισθησία, τιμιότητα η οποιαδήποτε άλλη υψηλή έννοια ,όχι κάθε άλλο ) απλά δεν τους θεωρώ ικανούς για τόσο δυνατούς ρόλους. Μοιάζουν ολότελα αδύναμοι να αναλάβουν να υποδυθούν τόσο έξυπνους ρόλους ,μια αδυναμία ανάλογη με την ανικανότητα τους να αναλάβουν τις ευθύνες που ακλουθούν ένα πολιτικό εγχείρημα. Παντελής έλλειψη πολιτικής ευθύνης. Όχι ,όχι δεν θα μπορούσα να τους θεωρήσω ικανούς να υποδυθούν η να παίξουν έστω ένα έξυπνο παιχνίδι…. ,κομπάρσοι σε μια υπερπαραγωγή . Επέτρεψαν να τους ξεπεράσει η παρούσα κατάσταση και έρμαια αυτής παρέδωσαν κι εμάς στους καραγκιοζοπαίχτες που την έστησαν

Εκείνο όμως που με κάνει να θλίβομαι βαθειά δεν είναι οι πολιτικοί και οι αδυναμίες τους. Οι πολίτες με πληγώνουν. Αυτό το κουλούριασμα μπροστά στην διαφθορά ,η εκ του ασφαλούς αντιμετώπισης των γεγονότων, το προβατίσιο εγω που υιοθέτησαν .Χλιαρά όλα ,χλιαρά και υποτονικά . Σαν να έχουν υποστεί ολική αφαίρεση της αξιοπρέπειας . Τι έγινε, παίδες; το συνηθίσαμε το δούλεμα; Συνηθίσαμε την ευτελή μας έκπτωση;

εθελοντές ραγιάδες;

Δεν αρκεί να βγούμε απ το Μνημόνιο. Αν δεν αλλάξουμε ριζοσπαστικά τη δομή της ελληνικής κοινωνίας. Αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και τακτική δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσουμε Δεν είναι ουτοπία, δεν είναι αδύνατη η υπέρβαση που απαιτείτε . Δύσκολη είναι.
Αλλά για να γεννηθεί οτιδήποτε καλό, απαιτούνται οι ωδίνες του "τοκετού".

Σ.Μ.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ: από το βιβλίο "Κ.Π.Καβάφης Φερνάντο Πεσσόα, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου"

Έχω μέσα μου κάτι σαν καταχνιά

Που με πνίγει, αλλά δεν είναι τίποτα.

Νοσταλγία του τίποτα

Ακαθόριστη επιθυμία.

Τυλιγμένος σαν σε ομίχλη

Είμαι απ' το ίδιο υλικό και βλέπω

Το μακρινό, λαμρό αστέρι

Από την καύτρα του τσιγάρου πάνω.

Κάπνισα τη ζωή μου. Αβέβαιο

Ό,τι είδα ή διάβασα. Όλος

Ο κόσμος ένα μεγάλο ανοιχτό βιβλίο είναι

Που με χλευάζει σε μιαν άγνωστη γλώσσα.

16-7-1934

«ΡΥΘΜΙΚΕΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ»

Στις 10 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 8.00 μ.μ.

Στο Βιβλιοκαφέ ΕΝΑΣΤΡΟΝ

Σόλωνος 101, Αθήνα

Η Σοφία Στρέζου προτείνει και παρουσιάζει.

Τα εικαστικά έργα και ποιήματα της

Ελένης Χατζηπουλίδου - Σοφία Μελεμενίδου

Γιώργου Παπαδοπουλου - Μελινας

Θα απαγγείλουν και θα τραγουδήσουν

Ο Πάνος Λαμπρίδης και ο Δημήτρης Ερατεινός

(Δυο νέοι που τόλμησαν με τους Ομόκεντρους Κύκλους να ανατρέψουν τα μουσικά δεδομένα με την εναλλακτική μουσική τους πρόταση.)

Θα τραγουδήσει επίσης η Ελένη Χατζηπουλίδου μελοποιημένα ποιήματά της.

Οι καλλιτέχνες απελευθερώνοντας την προσωπική αποκρυπτογράφηση των ρυθμών επιχειρούν το δικό τους saltο με επεκτάσεις και αντιστίξεις στο χώρο και στο χρόνο και σημάδια ανιχνεύσιμα στα όρια της υπέρβασης της ποιητικής διάθεσης των δρώμενων

και προσχωρούν εναρμονίζοντας τις τέχνες σε νέες φόρμες και τεχνικές εφαρμογές.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30/1/11

Ώρες λειτουργίας 10.00 π.μ 11.00 μμ