Είμαι ώρα καθισμένη στο μπαλκόνιΧωμένη μες΄ το τζάκετ μου
και χαζεύω τους ευκαλύπτους του δρόμου
Ανάμεσα στις φυλλωσιές
οι δρόμοι της ζωής μου.
Οι δρόμοι της καρδιάς μου .
Ανάμεσα στις φυλλωσιές
οι δρόμοι της γιορτής, της καλημέρας .
Οι δρόμοι της αγάπης της απουσίας.
Ανάμεσα στις φυλλωσιές
οι δρόμοι που δεν άντεξα ,
αυτοί που φοβήθηκα.
Οι δρόμοι των συναντήσεων
των αποχαιρετισμών
μέχρι την τελευταία στροφή.
Ανάμεσα στις φυλλωσιές
κι η σφιγμένη μου παλάμη
Ούτε που ξέρω πότε και που
Δεν κατάλαβα πότε και πως
κούρνιασε στης παλάμης μου το έλεος
αυτό το μικρό πληγωμένο βλέμμα
Αδύναμο ,σιωπηλό ,τρομαγμένο ,
Έχει στυλώσει τα μάτια του στα δικά μου
Δεν έχω ιδέα πότε και πως,
μα κάθε που ανοίγω την χούφτα μου
ο ίδιο βλέμμα καίει τα μάτια μου
έχω ξεχάσει πότε και πού,
ίσως πάντα ,ίσως ποτέ…
Μ.Σ.
