Ισως πάντα ...ισως ποτέ....

Είμαι ώρα καθισμένη στο μπαλκόνι

Χωμένη μες΄ το τζάκετ μου

και χαζεύω τους ευκαλύπτους του δρόμου

Ανάμεσα στις φυλλωσιές

οι δρόμοι της ζωής μου.

Οι δρόμοι της καρδιάς μου .

Ανάμεσα στις φυλλωσιές

οι δρόμοι της γιορτής, της καλημέρας .

Οι δρόμοι της αγάπης της απουσίας.

Ανάμεσα στις φυλλωσιές

οι δρόμοι που δεν άντεξα ,

αυτοί που φοβήθηκα.

Οι δρόμοι των συναντήσεων

των αποχαιρετισμών

μέχρι την τελευταία στροφή.

Ανάμεσα στις φυλλωσιές

κι η σφιγμένη μου παλάμη

Ούτε που ξέρω πότε και που

Δεν κατάλαβα πότε και πως

κούρνιασε στης παλάμης μου το έλεος

αυτό το μικρό πληγωμένο βλέμμα

Αδύναμο ,σιωπηλό ,τρομαγμένο ,

Έχει στυλώσει τα μάτια του στα δικά μου

Δεν έχω ιδέα πότε και πως,

μα κάθε που ανοίγω την χούφτα μου

ο ίδιο βλέμμα καίει τα μάτια μου

έχω ξεχάσει πότε και πού,

ίσως πάντα ,ίσως ποτέ…

Μ.Σ.