εξόριστη στην πατρίδα μου

εξόριστη στην πατρίδα μου

αυτό αισθάνομαι ….και επανήλθα στους εξόριστους του Τζέιμς Τζόις . «τρεις πράξεις παιχνιδιού γάτας-με-ποντίκι». Αν σκέπτομαι, Αν, ο πρωθυπουργός μιας χώρας, ο κ. Παπανδρέου εν προκειμένω , θεωρηθεί σκηνοθέτης στην πολιτική ζωή της Ελλάδας , μπορεί να παίζει ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού με τους πολίτες;
Το θεωρώ πολύ προχωρημένο για αυτόν όπως και τους λοιπούς της 300αδας ,αλλά και τους παρατρεχάμενους Όχι γιατί θα τους εμπόδιζε κάτι ( συνείδηση, ευαισθησία, τιμιότητα η οποιαδήποτε άλλη υψηλή έννοια ,όχι κάθε άλλο ) απλά δεν τους θεωρώ ικανούς για τόσο δυνατούς ρόλους. Μοιάζουν ολότελα αδύναμοι να αναλάβουν να υποδυθούν τόσο έξυπνους ρόλους ,μια αδυναμία ανάλογη με την ανικανότητα τους να αναλάβουν τις ευθύνες που ακλουθούν ένα πολιτικό εγχείρημα. Παντελής έλλειψη πολιτικής ευθύνης. Όχι ,όχι δεν θα μπορούσα να τους θεωρήσω ικανούς να υποδυθούν η να παίξουν έστω ένα έξυπνο παιχνίδι…. ,κομπάρσοι σε μια υπερπαραγωγή . Επέτρεψαν να τους ξεπεράσει η παρούσα κατάσταση και έρμαια αυτής παρέδωσαν κι εμάς στους καραγκιοζοπαίχτες που την έστησαν

Εκείνο όμως που με κάνει να θλίβομαι βαθειά δεν είναι οι πολιτικοί και οι αδυναμίες τους. Οι πολίτες με πληγώνουν. Αυτό το κουλούριασμα μπροστά στην διαφθορά ,η εκ του ασφαλούς αντιμετώπισης των γεγονότων, το προβατίσιο εγω που υιοθέτησαν .Χλιαρά όλα ,χλιαρά και υποτονικά . Σαν να έχουν υποστεί ολική αφαίρεση της αξιοπρέπειας . Τι έγινε, παίδες; το συνηθίσαμε το δούλεμα; Συνηθίσαμε την ευτελή μας έκπτωση;

εθελοντές ραγιάδες;

Δεν αρκεί να βγούμε απ το Μνημόνιο. Αν δεν αλλάξουμε ριζοσπαστικά τη δομή της ελληνικής κοινωνίας. Αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και τακτική δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσουμε Δεν είναι ουτοπία, δεν είναι αδύνατη η υπέρβαση που απαιτείτε . Δύσκολη είναι.
Αλλά για να γεννηθεί οτιδήποτε καλό, απαιτούνται οι ωδίνες του "τοκετού".

Σ.Μ.