Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Ο σάκος

Έφτασα νωρίς όπως κάθε φορά που έρχομαι στην πόλη με το τραίνο ,όχι οσο νωρίς άλλες φορές (είχα να περάσω από την ασφάλεια να εξιστορήσω την τραγική μου περιπέτεια ).Τον βρήκα όπως πάντα να συγυρίζει πισω από τον πάγκο του . Γύρισε και κοίταξε το ρολόι πάνω από το κεφάλι του, άργησες ,λες και με περίμενε ,άργησε το τραινο?

-όχι είχα μια περιπέτεια ,μου έκλεψαν τον σάκο

-στο τραίνο?

-ναι

Να υποθέσω τον γνωστό σακο

-ναι αυτόν ,11 χρόνια αχώριστοι ,όπου εγώ κι αυτός ,το παρεακι μου ο ντορβάς, αναπόσπαστο κομμάτι μου .

Πως εγινε ?

-γύρισα να βολέψω την βαλίτσα και σε μια στιγμη χάθηκε ο σακος ,πολυς κοσμος, δεν καταλαβα .

Λιγα λεπτα πριν αναχωρήσει .

Μεγάλο το κακό?

-μέγιστο ,όλα μέσα και το lap

-το φαντάζομαι , χρήματα ?

- πολλά ,αλλά πονανε πιο πολύ τα άλλα …

-ξερω

μου έδωσε τον καφε μου

αγκάλιασα την κουπα να περάσει μεσα μου η ζεστασιά του καφε ,όχι η ζεστασιά του Βλαντο ,μέσα στον καφέ του ολη η αγάπη του για μένα .

Κρατάω την απόστασή μου σε κάθε τι φθηνό κι ύπουλα χαρισμένο … λεει η Καπάρου με την βελούδινη φωνή της .

Στις σοβαρές υποθέσεις οι άνθρωποι εκδηλώνονται έτσι όπως τους αρμόζει να είναι, στα μικροπράγματα: έτσι όπως είναι στην πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα του Βλάντου στην περίπτωση μου ηταν μια ,ο ζεστός του καφες με το άρωμα της φιλίας και της αγάπης του .

Δεν λέει να φύγει η παγωνιά ,εχει τρυπώσει μέσα μου με μούδιασε παγωνιά και η απογοήτευση, γιατι μου συνέβη αυτό? Γιατί μου είναι αδύνατον να θυμώσω .

Σαν να τρύπωσε μέσα μου κατι ξένο , αυτό είναι , σαν να έγινε κατάληψη από κάτι ξενο μεσα μου ,αυτή εινα η μονη αίσθηση που μου προξένησε η απώλεια .

Ο σάκος εγώ και κάποιος με παραβίασε…

Προσπαθώ να μην σκέπτομαι ,γυροφέρνω με τα μάτια το μικρό καφέ ,όλα στην θεση τους όλα όπως πάντα και στολισμένα τα χριστουγεννιάτικα ,δεν τα στόλισα φέτος ,δεν βόλεψε τα έκανε μόνος του , Νατη πάλι η Καπάρου ,κρατάω την απόστασή μου, πια,(λέω εγώ) σε κάθε πλαστικό στολίδια φορτωμένο.

Κρατάω την απόστασή μου ,πια, σε γνώριμες γιορτές κι επώδυνες αργίες ,πονανε όταν το μακριά γίνεται πιο μακριά και το για πάντα μολύνει το αίμα

Κρατάω την απόστασή μου, πια, σε μέτριες χαρές και γκρίζες ευτυχίες ,

Σκέπτομαι συνέχεα ποσο τρομερό είναι ,σε πόσες των περιπτώσεων αβάσταχτο ,εκείνο το μονοσύλλαβο ΠΙΑ ,εκείνα τα τρία πύρινα γράμματα … ΠΙΑ . Έρχονται με μια οικειότητα ΠΙΑ
Σκέπτομαι επίσης … αρκούν λίγα ψίχουλα για να γεμίσει η αυλή σου σπουργίτια .

Γελαω ,ονειρεύομαι σπουργίτια στην αυλή μου κι αφήνω τα όνειρα να μονιμοποιούνται….

Γιατι καλοί κακοί πρέπει να πεθαίνουν για να έρχονται άλλοι ?

«Τι είναι ένας φιλόσοφος», διερωτάται ο Σαμφόρ:

«Αυτός που αντιπαραθέτει τη Φύση στον νόμο, τη
λογική στη συνήθεια, τη συνείδησή του στην κοινή γνώμη και την κρίση του στο λάθος»

Σ.Μ.

1 σχόλιο:

  1. «Οι διψασμένοι αναζητούν το νερό,
    αλλά και το νερό αναζητά τους διψασμένους»
    "Αν δεν με βρεις μέσα σου
    ποτέ δεν θα με βρεις
    γι΄ αυτό έχω υπάρξει μαζί σου απ΄την αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή