φωλιάζει η ψευδαίσθηση στα μάτια
χωρίς ανταμοιβή, χωρίς υπερβολή, λακωνικά
αυτό που δεν αντέχω κυνηγά ,να δει,
πώς στρίβει στη γωνία।
Λύνει ο χρόνος το πανί και πάω μακριά
Χωρίς κουπί , στην αγκαλιά γνωστής σκιάς
σε λάθος πλοίο επιβάτης
Έξω απ' το σώμα κάνει η τρέλα μου γιορτή
σ έναν παράδεισο που θέλω να γυρίσεις
και κλέβει ο καιρός τα βήματά μου
Στυφές στα χείλια ξεψυχάνε οι σκέψεις
μέσα στο όνειρο γλυκές ουλτραμαρίνες
με άρωμα από φούλι αράπικο ,
δεν θα γίνουν λέξεις । Σ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου