μ’ ακούς;

Πως δεν υπάρχει ηθική, μ’ ακούς;
Γιατί ποτέ δεν υπήρξε λογικό κατασκεύασμα που ν’ αντέξει του κόσμου ετούτου την φριχτή απονιά και της αγάπης τους γερούς κοσμικούς δεσμούς
Και πως δεν υπάρχουν σύνορα και πατρίδες κι Ιδέες
πως μια φωτιά μεγάλη θ’ ανάψω για να κάψω εκεί μέσα ολονών
τις σημαίες και μες στον μαύρο τους καπνό
ν...ανυψωθεί μια φωτιά
που θα ‘ ναι τόσο δυνατή,
που σαν ποτάμι άλικο
στα συρματοπλέγματα να απλωθεί
και όλους εκείνους
τους παγκόσμιους σκηνοθέτες
να κάψει