Όταν μοιράστηκε ο κόσμος

Γιατί όταν μοιράστηκε ο κόσμος
πήρε ο διάολος τις καλύτερες λέξεις
και τα παιδία τις γωνιές
Κι έμεινε το παλιό ποδήλατο
την αυλή της καρδιάς να σκουριάζει
Απόψε να θυμηθώ
πως γίνεται μια προσευχή
να λαδώσω την σκουριασμένη αλυσίδα
με το παλιό ποδήλατο να στην στείλω
ουρανέ μου
Να την κάνεις βροχή
Να με μουσκέψει ως το κόκαλο
Να ξεθωριάσει το μουντό
που έκατσε πάνω μου
Να φανεί τα όνειρο μου
Αυτό που φύλαγα για την ώρα αυτή,
μέσα σε ένα μυστικό που είχα μάθει από παιδί
Είχα κάνει τόπο στην λησμονιά
να πλαγιάζει δίπλα μου τα βράδια
να δίνει συγγνώμες… .εναν έναν …όλους
Δεν ξέρω πότε ,έκλεψε τα μυστικά μου
Να γίνει αέρας ουρανέ
εκεί στην γωνία θα στέκομαι
Θα περιμένω να ανακατέψει τα μαλλιά
Να με κυκλώσει από παντού να με στεγνώσει
να με γνωρίσω πάλι ,ν ακούσω ήχους ,
Που πάω χωρίς εκείνους τους ήχους
που μάγευαν τις στιγμές στις εκπνοές τους
Ξέχασα να ζω ,λαχανιάζω άσκοπα
Να γίνει ήλιος,
εκείνος που με ξέρει
να λουστώ
να ξετυλίξω την ανάσα
να φανεί τα άσπρο μου
΄να χει να γράφει η ζω
Σ.Μ.