θέλω να πω… δεν αλλάζω .

Αυτοσχεδίαζα ανάμεσα στους στίχους
Αξίωνα, τάξη, ισορροπία,

ενότητα, αντίθεση, αρμονία ,
Μεγάλωναν οι αγάπες μου

κι άλλαζαν πρόσωπα .
Κι άλλαζαν φωνές .
Άλλες σιγούσαν .
T α πιο ουσιαστικά,

έψαχνα στα πιο απλά ,
σε μυρωδιές, ανάσες, βλέμματα...
Τα πιο όμορφα όμως
ήταν αυτά που κρύβουνε τα μάτια .
Με την ελπίδα πως αν μη τι άλλο

θ΄ αποτελέσω
ένα χαρούμενο ιντερλούδιο

,έστω ,
που ακολουθεί την προκείμενη φούγκα,
πιο πιστή απ΄ οσο ήθελα,
έμεινα να γυαλίζω

μέσα σ ανθρωπάκια σκοτεινά .
Έπαψα να σπαταλώ τον χρόνο μου αλλάζοντας.
Για όσο φτάνω …

θέλω να πω… δεν αλλάζω .
Και για τις απαντήσεις ,ούτε λόγος ….
Τις ερωτήσεις να κατανοήσω πασχίζω.
Πόλεμος με την φιλαυτία μου
να κερδίζω με μικρές νίκες τους φόβους μου
Πιο κάτω απ το κάτω πάντα ,

να τρυπώνει η ελπίδα .
Και στο κάτω απ το κάτω,

να στέλνει ένα φως

Σ.Μ.