Ένα ευτραφέστατο «γαμώτο»
Πως δένεται το μυαλό να πάψει να μουρμουρίζει βήματα απομάκρυνσης
από το κέντρο της Σιωπής?.... Ποιος διεστραμένος αποφασίζει να δώσει μυαλό στο ίδιο το πρόβλημα
για να λυθει ?
Δεμένοι στο νόμο της αμφισβήτησης
Και να ζεις στην Αναρχια ( τα ονειρα των παιδών) για τη σοφια
της στιγμης
...............μέχρι που ήρθε η σειρά σου, να περάσεις ανάμεσα από τη
ζωή μου και το όνειρο........................ Μεταφορικό μέσον ο πόνος ,όταν οι αϋπνίες με σεργιανάνε στα μαγαζια του κόσμου ,
αγοράζω σε χρώμα αθωότητας Εσώ-Ρουχα, μήπως και αρχίσω να χωράω στις
διαστάσεις της Αλήθειας μου..........................................
Ένα
ευτραφέστατο «γαμώτο» ,έχει
σφηνώσει στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να κουνήσω το «είμαι
εδώ» ,που κάθετε ακριβώς
πίσω του ,με τα χέρια
στην μέση εντελώς στραβωμένο , με το «δεν μπορεί» που προσπαθεί να
αγνοήσει ένα «ας πρόσεχες» ,που χειρονομεί με εκείνο το
κακό δάχτυλο ……
Περνώντας
στο δεύτερο μισό του αιώνα έχω κατανοήσει
πως μπορείς να φοράς οποία βιτρίνα έχεις διαλέξει…. Εκτιμάμε αυτό που θα
θέλαμε να είμαστε και όχι αυτό που είμαστε …όμως για να το κάνεις πρέπει και να
είναι στα μέτρα σου , διαφορετικά … κλαίει η βιτρίνα για κορμί και το κορμί για
βιτρίνα ….
Ένα δρόμο "Θέλω" προσπαθώ να τερματίσω και σκοντάφτω σε "πρέπει" και
"απαγορεύεται" ,με τραβαει ένα "μπορώ" κι ένα "αντέχω" με κοιτάζει με μισό
μάτι........... Καταπίνει το προφανές τον άνθρωπο και ξεχνάει ν΄ ανασάνει στο ουσιώδες
Σ.Μ. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου