΄ αντικλείδια

Παγώνει μες στο στήθος η φωνή
ειπωμένα όλα από καιρό
δεν άλλαξε τίποτε,
θα το ξέραμε κι εσύ κι εγώ
κραταω πάντα φυλαγμένα
τ΄ αντικλείδια που δεν τόλμησες να πάρεις
κι ένα τετράφυλλο δάκρυ μαζί
Του εαυτού μου ένα κομμάτι
μέσα στην τσέπη σου,
αν ψάξεις θα το βρεις,
ένα αλάνι που δεν λέει να γυρίσει
Κι όλα εκείνα τα ειπωμένα
δε λένε να σωπάσουν,
ήταν να σβήσει η φωτιά
μα σκάλισες την στάχτη
Ανάστησέ την αν μπορείς
η μην ξαναγυρίζεις.
Άμυαλη σαν την πεταλούδα
στο φως σου έρχομαι
κι ας είναι να με κάψει
ξανάρχομαι κι ας ξέρω
πως τιποτε δε θ΄ αλλάξει.
Σ.Μ