ηταν τα ματια

Μάτια γεμάτα δίψα
ν΄ακολουθούν τα χείλη που έφτιαχναν ψέματα
Σκιές σκοτεινές χωρίς ψυχή μόνο σκιές
Τόσο σκοτάδια ,σκιές χόρευαν ξετρελαμένες
Άγγελοι χωροφύλακες κάτω απ τα βλέφαρα
μην βγει η αλήθεια σου
Πίσω απ την ψεύτικη χαρά όλα δικά σου και τίποτε
μετρά αιώνες η μοναξιά μες τα κρυμμένα μυστικά σου
Δανεικές αγάπες κι έναντι ,στη μέση πάντα ,ποτέ απέναντι.
δαιμονισμένος κουβαλάς του κόσμου τους χειμώνες
Βουτιά μες στις λάσπες, σε βρώμικα νερά
και έμενε σπίθα ,ποτέ φλόγα ,ούτε στάχτη
Μόνος για ύπνο τελικά.
Σκορπάς τον εαυτό σου σε πράγματα μικρά
κι έμεινε στα μάτια η πληγή και η σιωπή που με ματώνει,
κλωστή που δένει τους φόβους γύρο απ΄ τον λαιμό σου
Δεν τολμάς να την σπάσεις
Αφήνεις τα΄ όνειρο στο άφωτο λαγούμι μ΄ ανάσα παγωμένη
Οταν μυρίζεις αλκοόλ φτύνεις τις ήττες με ψεύτικες κορδέλες στολισμένες
Οταν σου λείπω μου μιλάς ,το νοιώθω ,όμως μακριά μου επιμένεις
γιατί βαδίζω ως τα αστέρια με φτερά και με μαχαίρια και με αλήτικη καρδία
εσύ σκύβεις το κεφάλι μισή ζωή μισή χαρά ποτε απεναντι
Σ.Μ.