τριγυρνάς βαρύς ,συννεφιασμένος.
Όπως σε είδα του Μάη μια βραδιά να φεύγεις,
με βήματα βαριά, χωρίς να είσαι σίγουρος
ούτε γιατί έφυγες ούτε γιατί δεν έμεινες.
Παιδί χαμένο κυνηγάς τον εαυτό σου.
Σ ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι,
δεν ξεχωρίζει η αλήθεια απ το ψέμα σου.
Δάκρυα ντροπής συλλαβίζουν,
ότι αγάπησες ότι σ αγάπησε
Σκουριασμένες χειροπέδες , φυλακίζουν
τις χαρές που γεύτηκες
κι ότι τη ζωή σου με χρώμα σημαδεύει.
Θλιμμένος πάντα στης μοναξιάς σου τα σεργιάνια .
Ούτε αναμνήσεις δε σου κάνουν συντρόφια
γιατί δεν έδωσες, ζήτησες μόνο απ την ζωή,
ότι πήρες δεν το αγάπησες.
Και σου λιμάρουν το σκοινί
αμφιβολίες και το ψέμα που τυλίγεσαι.
Σ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου