Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Εκείνο που είναι Α δύνατον


Εκείνο που είναι Α δύνατον

Που ορθώνετε μπροστά μου

Εκείνο που σταύρωσε τα χέρια

καταμεσής στο δωμάτιο

Που βγάζει κραυγές τρομαγμένο

Με χείλη σκασμένα

Που σκαλώνει στο μυαλό

και κουρνιάζει στις γωνίες του

πεισματάρικα γυρεύοντας ουρανό

Να καταλαγιάσει ο πυρετός του

Να σταματήσει τ αναφιλητά

που τρυπάν το μυαλό μου

Ας γίνει κλάμα σιγανό

να το πάρω αγκαλιά

Στου κόσμου τον κόρφο

την ενοχή του να μοιράσω

να το βγάλω στο φως

εκείνο που δε γίνεται

να γλυκάνει ,να σβήσει

Μια θάλασσα περπάτησα

να βρω απαντήσεις

κι όλες ήταν μια….

πριν να την πει η φωνή μου,

μια παράκληση σ ένα αστέρι

Ας ήταν η έλλειψη σώμα

να την σπρώξω απ' το παράθυρο

Να τσακιστεί χίλια κομμάτια

εκείνο που ορθώνετε μπροστά μου

εκείνο που είναι Α δύνατον

Σ.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου