Ταξίδεψε η καρδία στα πιο μεγαλα

Ότι χρωστούσα στους καιρούς

ότι έζησα ως την σταλιά

έχω πληρώσει

Κι αν στάθηκε σε ψέμα

το κορμί

ταξιδεμένη η καρδιά

στα πιο μεγάλα

Άνοιξα μόνη μου πληγές

κι όταν το δρόμο έχασα

και στράβωσε η ευθεία

ξεδίψασα ένα χαλάλι

Οποίος στον έρωτα χρωστά

παλιό καράβι ναυαγός,

σκουριάζει

Όσο η αγάπη με πονά

τόσο θα τη γνωρίζω

Παλιά τέχνη και σκοτεινή

του έρωτα ο καημός

Χάνουν τα πόδια το γκρεμό

στα σύννεφα η ψυχή

ότι αγάπησα χαλί με πάει μακριά

δάκρια που ξόδεψα

σε λύπες και χαρές

στιγμές που προσπεράσανε

αφήσανε

Στην άμμο αποτυπώματα

σημάδια στο νερό

και ψίθυρους ανέμου

οι έρωτες δεν χάνονται

ποτέ αληθινά

στον ουρανό η λάβα τους

πολύ ψηλά ανεβαίνει

σκόνη απ τα αστέρια

χύνονται

και λούζουν την σελήνη

μέσα στης πόλης τη σιωπή

στην ερημιά της μέσα

γυμνές αλήθειες

στις γωνιές

αγάπες χθεσινές

τίποτε δεν κερδίζετε

χωρίς ανατροπές

Σ.Μ.